Η μεγάλη ιστορία της ΑΕΚ (Μέρος πρώτο:1924-1981)

Με αφορμή την ενενηκοστή πρώτη επέτειο της ΑΕΚ από την ίδρυσή της κάνουμε μια ανάρτηση με όλη της την ιστορία.

1924:Η γέννηση μιας μεγάλης ιδέας.

ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ: Ενας μεγάλος σύλλογος, μια μεγάλη ιδέα. Ενα σύμβολο μνήμης με πελώρια παρουσία στην αθλητική δραστηριότητα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. 
Ολα άρχισαν το 1924. Δύο χρόνια μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, μια παρέα Κωνσταντινουπολιτών της Αθήνας αποφάσισε να ιδρύσει ένα σωματείο που θα θύμιζε τις χαμένες πατρίδες και τον πολιτισμό χιλιάδων χρόνων, ο οποίος έσβησε μέσα στις στάχτες. Στις 13 Απριλίου 1924, στο κατάστημα αθλητικών ειδών του Κωνσταντίνου Δημόπουλου και των αδερφών Αιμίλιου και Μενελάου Ιωνά στην Οδό Βερανζέρου 24, οι Πολίτες αθλητές πήραν την ιστορική απόφαση και ένας νέος μεγάλος σύλλογος είχε ήδη αποκτήσει ζωή. Το καταστατικό υπέγραφαν πάνω από σαράντα μέλη της Κωνσταντινουπολίτικης κοινότητας της Αθήνας. Εμβλημα ήταν ο Δικέφαλος Αετός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και χρώματα το κίτρινο και το μαύρο .
Πρώτος πρόεδρος της ΑΕΚ ήταν ο δημοσιογράφος, και μετέπειτα βουλευτής και υπουργός στην κυβέρνηση Βενιζέλου, Κώστας Σπανούδης, αντιπρόεδρος ο καθηγητής Νίκος Ελεόπουλος, ενώ μέλη του πρώτου διοικητικού συμβουλίου αποτελούσαν οι Τιμολέων Τάγαρης, Μενέλαος Καροτσιέρης, Μίλτος Ιερεμιάδης και ο Κωνσταντίνος Δημόπουλος.

1924-1930:Τα πρώτα χρόνια

Η ΑΕΚ άρχισε από πολύ νωρίς να σημειώνει επιτυχίες και να αποκτά δικό της κοινό. Σταδιακά ενισχύθηκε με παίκτες αξίας, όπως ο περίφημος Κώστας Νεγρεπόντης, Κωνσταντινουπολίτης στην καταγωγή που το 1926 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα μετά από επαγγελματική καριέρα σε ομάδες της Γαλλίας. 
Την ίδια εποχή, μετά από ενέργειες του συμβούλου της Kεντρικής Eπιτροπής Στεγάσεως Προσφύγων Ιωάννη Χρυσάφη, παραχωρήθηκε για την άθληση των προσφύγων μία δενδρόφυτη έκταση στον Ποδονίφτη, τη Νέα Φιλαδέλφεια δηλαδή. Ηταν ένας δενδρόφυτος και ανώμαλος χώρος που με τη νυχθημερόν εθελοντική εργασία των προσφύγων μετατράπηκε σε γήπεδο. 
Η ΑΕΚ, όμως, δεν εγκαταστάθηκε εκεί πριν τις 2 Νοεμβρίου του 1930, όταν εγκαινιάστηκε με μεγαλοπρέπεια στο φιλικό 2-2 με τον Ολυμπιακό. Το 1934, ο πρώτος πρόεδρός της Κωνσταντίνος Σπανούδης, με προσωπικές του ενέργειες προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο, κατάφερε να παραχωρηθεί το γήπεδο από το Υπουργείο Πρόνοιας στην ΑΕΚ για αθλητική χρήση. Την ίδια εποχή, το γήπεδο απέκτησε περίφραξη και υποτυπώδεις υποδομές, όπως αποδυτήρια.

1930-1940:Το γήπεδο και οι πρώτοι τίτλοι

Με τον Κώστα Νεγρεπόντη να διάγει τα τελευταία χρόνια της ποδοσφαιρικής καριέρας του, η ΑΕΚ κατέκτησε τον πρώτο τίτλο της. Στην πρώτη διοργάνωση Κυπέλλου τη σεζόν 1931-32, έφτασε στον τελικό της 8ης Νοεμβρίου 1931 στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας για να αντιμετωπίσει τον πανίσχυρο εκείνη την εποχή Άρη Θεσσαλονίκης. Νίκη με 5-3 για την ΑΕΚ (5’ Ηλιάσκος, 27’, 65’ Μπαλτάς, 70’ αυτ. Οικονόμου, 78’ Νεγρεπόντης - 40’, 43’,80’ Κίτσος) και ιστορική κατάκτηση. Η ενδεκάδα του πρώτου τίτλου: Γιάμαλης, Μάλλιος, Νταϊσπάγγος, Αργυρόπουλος, Κωνσταντινίδης, Πάτροκλος, Νεγρεπόντης, Μπαλτάς, Τζιραλίδης Ι., Ηλιάσκος, Τζιραλίδης Π. 
Προς τα τέλη της δεκαετίας του ‘30 και με τη Νέα Φιλαδέλφεια να είναι πια η έδρα της ομάδας, η ΑΕΚ θα γίνει η απόλυτη κυρίαρχος του ελληνικού ποδοσφαίρου, κατακτώντας το νταμπλ του 1939 και το πρωτάθλημα του 1940. Ο Μαρόπουλος, ο Δελαβίνιας, ο Ρίμπας, ο Σκλαβούνος, ο Μανέττας, ο Τζανετής, ο Μάγειρας, ο Χατζησταυρίδης, ο Ξένος κι άλλοι εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές με τον Κώστα Νεγρεπόντη να τους καθοδηγεί πλέον ως τεχνικός, έδειχναν ικανοί να κυριαρχήσουν για χρόνια στο ελληνικό ποδοσφαιρικό στερέωμα. 
Ομως η πορεία εκείνης της ομάδας διεκόπη άδοξα λόγω του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Μια γενιά μεγάλων ποδοσφαιριστών έχασε τα καλύτερά της χρόνια (ο Σπύρος Κοντούλης έχασε και τη ζωή του από γερμανικό πολυβόλο στο Μετς) ενώ και το γήπεδο υπέστη λεηλασία από τους κατακτητές.

1945-1950:Μετά τον πόλεμο

Η γενιά του ’30 επέστρεψε στο γήπεδο στις αρχές του 1945 και οδήγησε την ΑΕΚ στην κατάκτηση των δύο πρώτων μεταπολεμικών πρωταθλημάτων Αθηνών το 1946 και το 1947. Τα επόμενα χρόνια, όμως, με προπονητή τον μεγάλο μεταρρυθμιστή Αγγλο Τζακ Μπίμπι και ενισχυμένη με παίκτες που έμελλε να γράψουν ιστορία (Γούλιος, Εμμανουηλίδης, Παραγιός, Πούλης, Παπαθεοδώρου, Κανάκης, Πατάκας κ.α.) έφτασε σε τρεις συνεχόμενους τελικούς Κυπέλλου, κατακτώντας τους δύο τελευταίους από αυτούς, το 1949 και το 1950. 
Το 1949 η ΑΕΚ χρειάστηκε να δώσει επαναληπτικό τελικό στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και να νικήσει στην παράταση τον Παναθηναϊκό 2-1 με σκόρερ και των δύο γκολ τον Παναγιώτη Πατάκα, ενώ το 1950 νίκησε με 4-0 τον Αρη στο ίδιο γήπεδο, με τα γκολ των Μαρόπουλου, Γούλιου στο πρώτο ημίχρονο και δύο του Κουντούρη στο δεύτερο.

1950-1959:Η δύσκολη δεκαετία

Η δεκαετία του ’50 δεν είχε πολλές καλές στιγμές για την ΑΕΚ. Το 1951, λίγο μετά το ιστορικό 2-2 με την Αούστρια Βιέννης, ο Μπίμπι αναχώρησε αιφνιδίως από την Ελλάδα, ενώ ακολούθησε η απόσυρση από την ενεργό δράση του Κλεάνθη Μαρόπουλου και του Μιχάλη Δελαβίνια, των τελευταίων μεγάλων παικτών από την προπολεμική ομάδα. 
Ο Δελαβίνιας ήταν ο τερματοφύλακας της ΑΕΚ στον χαμένο Τελικό Κυπέλλου του 1953 (με 3-2 από τον Ολυμπιακό) όπου η Ενωση εμφάνιζε μερικούς από τους παίκτες που θα έγραφαν ιστορία στα επόμενα χρόνια, όπως ο Ηλίας Παπαγεωργίου και ο Ανδρέας Σταματιάδης. Χρειάστηκε να περάσουν τρία χρόνια και να φτάσουμε στο 1956, για να φύγει η ΑΕΚ νικήτρια από το ίδιο γήπεδο και με τον ίδιο αντίπαλο στην ίδια διοργάνωση. Τα γκολ των Χανιώτη και Κανάκη έστεψαν την ΑΕΚ Κυπελλούχο απέναντι στον απόλυτο κυρίαρχο της εποχής Ολυμπιακό. 
Οι Σεραφείδης, Παραγιός, Καρακατσάνης, Τσαγγάρης, Ζωγράφος, Πούλης, Εμμανουηλίδης, Κανάκης, Χανιώτης, Σταματιάδης και Κουρτίδης ήταν οι έντεκα του θριάμβου. 
Από την εξέδρα παρακολουθούσε ο Κώστας Νεστορίδης που είχε ήδη έρθει από τον Πανιώνιο με ‘διετή τιμωρία’ (καθώς ο σύλλογός του δε συναινούσε στη μετακίνησή του) και που από τη σεζόν 1957-58 θα μπορούσε να ενισχύσει την ΑΕΚ και σε επίσημες διοργανώσεις. Οταν πια εντάχθηκε κανονικά στην ομάδα, η ΑΕΚ ανέβηκε επίπεδο, οι τίτλοι του 1958 του 1959 χάθηκαν στις λεπτομέρειες, αλλά η Νέα Φιλαδέλφεια γινόταν ήδη πόλος έλξης όλων των φιλάθλων και πλέον το γήπεδο αυτό (που με την κατασκευή δύο εξεδρών τη δεκαετία 1945-55 δεν χωρούσε πάνω από 15 χιλιάδες θεατές) έπρεπε να μεγαλώσει αρκετά.

1959-1968:Η ΑΕΚ στην Α’ Εθνική.

Ο πρώτος τίτλος στο ενιαίο πρωτάθλημα Α’ Εθνικής χάθηκε με πολύ επώδυνο τρόπο το καλοκαίρι του 1960. Η ήττα της ΑΕΚ στη Νέα Σμύρνη την τελευταία αγωνιστική από τον Πανιώνιο με 3-2, παράλληλα με την απρόσμενη συντριβή του Ολυμπιακού από τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη με 4-1, είχαν ως αποτέλεσμα να πάνε σε μπαράζ η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός και εκεί να επικρατήσει ο τελευταίος με 2-1. 

Τα επόμενα χρόνια, όμως, ήταν πολύ σημαντικά. Η ΑΕΚ, με πρόεδρο τον οραματιστή Νίκο Γκούμα, ολοκλήρωσε τις εργασίες στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας και από τις αρχές του 1962 διέθετε ένα μεγάλο και σύγχρονο για τα δεδομένα της εποχής στάδιο σαράντα χιλιάδων θέσεων με χλοοτάπητα και με διαμορφωμένο το πέταλο προς την πλευρά του Αλσους. 

Λίγους μήνες μετά αποκτήθηκε ο 20χρονος Μίμης Παπαϊωάννου και, με ηγέτη πάντα τον πρώτο σκόρερ της ομάδας Κώστα Νεστορίδη, η ΑΕΚ έφτασε το 1963 στην κατάκτηση του πρώτου τίτλου πρωταθλήματος Ελλάδας μετά από 23 χρόνια! Οπως και το 1960, ο τίτλος κρίθηκε και πάλι σε μπαράζ, αυτή τη φορά υπέρ της ΑΕΚ, που μετά το 3-3 με τον Παναθηναϊκό στη Νέα Φιλαδέλφεια αναδείχθηκε πρωταθλήτρια λόγω καλύτερου συντελεστή τερμάτων.

Προπονητής ήταν ο πρωτοποριακός σε ιδέες και μεθόδους Ουγγρογερμανίος Γένε Τσάκναντι, ο οποίος επέστρεψε στην ΑΕΚ το 1967 για να την οδηγήσει σε έναν ακόμα τίτλο το 1968, με μια ομάδα που πλέον είχε νέο αίμα (Κώστας Νικολαϊδης, Παπαγεωργίου, Κεφαλίδης, Σταθόπουλος, Καραφέσκος, Μπαλόπουλος, Βεντούρης, Πομώνης, Βασιλείου κ.α.). Ενδιάμεσα των δύο πρωταθλημάτων, η ΑΕΚ είχε κατακτήσει τα Κύπελλα του 1964 και του 1966, έστω και χωρίς να παίξει στους Τελικούς. Το 1964 η ΕΠΟ δεν όρισε επαναληπτικό ημιτελικό μετά τα μεγάλα επεισόδια στον αγώνα Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, ενώ το 1966 ο Ολυμπιακός δεν κατέβηκε να αγωνιστεί, διαμαρτυρόμενος για την επιμήκυνση της αγωνιστικής περιόδου που είχε προκληθεί από το «σίριαλ» της διεξαγωγής των ημιτελικών και του τελικού.

1968-1973:H πενταετία Στάνκοβιτς

Το καλοκαίρι του 1968 ο Γιουγκοσλάβος προπονητής Μπράνκο Στάνκοβιτς αντικατέστησε τον πρωταθλητή Γένε Τσάκναντι, ο οποίος αποχώρησε για δεύτερη και τελευταία φορά από την ΑΕΚ. Ο “κύριος καθηγητής” έμελλε να μείνει σχεδόν πέντε χρόνια στην ΑΕΚ, πράγμα σπάνιο εκείνα τα χρόνια σε ελληνική ομάδα, ειδικά για ξένο τεχνικό, και να ξεκινήσει αυτή τη θητεία του με μια μεγάλη επιτυχία: με την πορεία της ομάδας μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών 1968-69! Η “Ενωση” είχε αποκλείσει την Ζενές Ες από το Λουξεμβούργο και την ΑΒ Κοπεγχάχης, πριν αποκλειστεί δύσκολα από την τσεχοσλοβακική Σπάρτακ Τρνάβα.

Ο Στάνκοβιτς συνέδεσε το όνομά του με μια ευρεία ανανέωση που άρχισε το 1968 και κορυφώθηκε το 1969, μέσω της οποίας βρέθηκαν εκτός ομάδας παίκτες που είχαν σφραγίσει τη δεκαετία του ’60 (Σταματιάδης, Σοφιανίδης, Μπαλόπουλος, Βασιλείου, Ιορδάνου, Παπαγεωργίου κ.α.) και προωθήθηκαν ή αποκτήθηκαν ποδοσφαιριστές όπως οι Στέλιος Κωνσταντινίδης, Τόσκας, Τριανταφύλλου, Λαβαρίδης, Παπαμεμμανουήλ κ.α.). και οι οποίοι οδήγησαν την ΑΕΚ, σε συνεργασία με την “παλιά φρουρά” στον τίτλο του 1971.

Το τέλος της θητείας του Στάνκοβιτς ήρθε με αφορμή έναν αποκλεισμό στο Κύπελλο Ελλάδας από τον Απόλλωνα Καμαλαριάς στις αρχές του 1973, σε μια εποχή που η ΑΕΚ έμενε μακριά από υψηλές διεκδικήσεις λόγω οικονομικών προβλημάτων. Η διετία 1972-74 είχε ως κατάληξη την ενεργοποίηση του επιχειρηματία Λουκά Μπάρλου στα διοικητικά του συλλόγου την άνοιξη του ’74.

1974-1981:Η μεγάλη ΑΕΚ του Μπάρλου

Η ανάληψη της διοίκησης της ΑΕΚ από τον επιχειρηματία Λουκά Μπάρλο την άνοιξη του 1974 έμελλε να αποτελέσει τον καταλύτη της πιο εντυπωσιακής αλλαγής στην ιστορική πορεία της ΑΕΚ, αφού ήταν σαφές ότι ο νέος πρόεδρος είχε την οικονομική επιφάνεια να αλλάξει άμεσα το αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας και να την οδηγήσει τα επόμενα χρόνια στους 4 του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1977, στο νταμπλ του 1978 και στο πρωτάθλημα του 1979. 
Η πρώτη κίνηση του Μπάρλου ήταν η πρόσληψη του καταξιωμένου προπονητή Φράντισεκ Φάντρονκ, ενός εξηντάχρονου Ολλανδοτσέχου που είχε αναλάβει την Εθνική Ολλανδίας το 1970 και την έφτασε, μαζί με τον Ρίνους Μίχελς που είχε τοποθετηθεί ως... προϊστάμενος από την ολλανδική ομοσπονδία, στον Τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974. Ο Φάντρονκ παρέλαβε μια ΑΕΚ με μια πολύ ποιοτική παλιά φρουρά (Παπαϊωάννου, Νικολάου, Ραβούσης, Θεοδωρίδης, Τόσκας, Σιδηρόπουλος, Στεργιούδας, Τάσος, Τσάμης Ζαρζόπουλος, Στεφανίδης, Λάζαρος Παπαδόπουλος κ.α.) που ενισχύθηκε με τους Γερμανούς Βάγκνερ και Τσανλάιτερ αλλά και με τους Αρδίζογλου, Σκρέκη, Θεοφιλόπουλο και Δέδε και άρχισε άμεσα να παίζει ποδόσφαιρο ποιότητας.
Παρ' όλα αυτά, η ΑΕΚ έμενε μακριά από τίτλους τα πρώτα τρία χρόνια, αφού έχανε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο στις λεπτομέρειες λόγω λαθών, ατυχιών και, κυρίως, αδικιών. Στην Ευρώπη, ωστόσο, κατάφερε να φτάσει στην απόλυτη καταξίωση όταν προκρίθηκε στα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, το 1977, ενισχυμένη πια με τον επιθετικό Θωμά Μαύρο, τον τερματοφύλακα Νίκο Χρηστίδη, τον μέσο Τάκη Νικολούδη και τον αμυντικό Μπάμπη Ιντζόγλου. 

Το έπος της Ευρώπης

Τον Σεπτέμβριο του ’76, το 2-0 επί της Ντιναμό Μόσχας στη Νέα Φιλαδέλφεια με τα γκολ του Νικολούδη και του Παπαϊωάννου και η ήττα με 2-1 στην παράταση της Μόσχας έδωσαν την πρώτη πρόκριση. Στη ρεβάνς, το 2-0 υπέρ των Ρώσων οδήγησε το ματς στην παράταση και στο 119΄όλα έδειχναν ότι οι δύο ομάδες ετοιμάζονταν για τα πέναλτι. Ομως, μια σέντρα του Βάγκνερ βρήκε το χέρι του αμυντικού Ντολμάνοφ, ο Κύπριος Τάσος Κωνσταντίνου ευστόχησε στο πέναλτι και η ΑΕΚ πέρασε με ήττα 2-1. 
Στον επόμενο γύρο ήταν η σειρά της Ντέρμπι Κάουντι. Το... σκορ-ταρίφα, το 2-0 με την κεφαλιά του Βάγκνερ στο 66’ και το αυτογκόλ του Τόμας δύο λεπτά μετά, έδινε τη μισή πρόκριση, όμως στο Μπέιζμπολ Γκράουντ γράφτηκε μια ακόμα πιο χρυσή σελίδα. Στις 3 Νοεμβρίου του 1976, η ΑΕΚ βρέθηκε να χάνει στο 53΄με 1-0 και να δέχεται τόση πίεση που ανάγκασε τον τερματοφύλακα Λάκη Στεργιούδα να κάνει την πιο μεγάλη εμφάνισή του, αποκτώντας έτσι για μια ζωή το προσωνύμιο «ο ήρωας του Ντέρμπι». Στο 60’ έφυγε τραυματίας ο αρχηγός Παπαϊωάννου, αλλά στο 64’ το άπιαστο φάουλ του Νικολούδη έφερνε το 1-1. Στο 77’ ο Τάσος έκανε με σουτ το 1-2, στο 85΄ήρθε το τρίτο γκολ από τον Βάγκνερ και ο Ρίοχ μείωσε απλά σε 2-3 στο 89’. 
Η πρόκριση επί του Ερυθρού Αστέρα ήταν ακόμα πιο δραματική. Το 2-0 ήταν και πάλι το σκορ της νίκης στην Αθήνα με τα γκολ του Παπαϊωάννου στο 19΄και του Μαύρου στο 28΄, όμως στο Βελιγράδι διαδραματίστηκε το πιο μεγάλο θρίλερ: το σκορ στο 32’ ήταν ήδη 3-1 (το ελληνικό γκολ ο Βάγκνερ που είχε ισοφαρίσει προσωρινά σε 1-1) και έδινε πρόκριση στην ΑΕΚ, όμως απέμενε σχεδόν μια ώρα παιχνιδιού και η ελληνική εστία βομβαρδίστηκε από τις γιουγκοσλαβικές επιθέσεις. Μέσα σε αδιάκοπη βροχή, ο Ερυθρός Αστέρας αλλά και η ΑΕΚ έχασαν πολλές ευκαιρίες και το 3-1 έμεινε ως το τέλος, δίνοντας μια ακόμα πρόκριση, στους 8 αυτή τη φορά. 
Τον Μάρτιο του 1977 απέναντι στην Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς, η ΑΕΚ έχασε με το βαρύ 3-0 με γκολ οφσάιντ και τα πράγματα γίνονταν εξαιρετικά δύσκολα. Κι όμως, η Νέα Φιλαδέλφεια γέμισε ασφυκτικά για τη ρεβάνς και η ΑΕΚ έκανε τη μεγαλύτερη ελληνική ανατροπή όλων των εποχών και μία από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη. 
Τα γκολ του Μαύρου στο 11’ και στο 65’ έβαλαν τις βάσεις, αλλά έπρεπε να… σταθεί στον αέρα στο 82ο λεπτό ο 35χρονος Μίμης Παπαϊωάννου για να αξιοποιήσει τη σέντρα του Τάσου και να πετύχει το 3-0. Στην παράταση δεν άλλαξε τίποτα, μέχρι που ο «παππούς» Φράντισεκ Φάντροκ αποφάσισε να κάνει αυτό που καιρό είχε στο μυαλό του. Λίγο πριν τη λήξη της παράτασης, ο έμπειρος Χρηστίδης αντικατέστησε τον Στεργιούδα και στη διαδικασία των πέναλτι απέκρουσε τις εκτελέσεις των Ίστοου και Γουέμπ, χαρίζοντας την πρόκριση στην ΑΕΚ!. 
Η Γιουβέντους ήταν η αντίπαλος στα ημιτελικά. Το υπέρ τους 4-1 στο Τορίνο και η νίκη τους με 1-0 στη Νέα Φιλαδέλφεια, τους έστειλαν στον διπλό τελικό με την Αθλέτικ Μπιλμπάο. Οι Ιταλοί θα κατακτούσαν τον πρώτο τους ευρωπαϊκό τίτλο. 

Το νταμπλ του 1978

Στις αρχές της σεζόν 1977-78 ο Λουκάς Μπάρλος αναγκάστηκε να πάρει μια απόφαση που έμελλε να αποδειχθεί καθοριστική, καθώς συνδυάστηκε με το νταμπλ του 1978. Μετά μια ήττα από τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, ο 63χρονος Φράντισεκ Φάντρονκ απομακρύνθηκε από τη θέση του πρώτου προπονητή (αλλά συνέχισε ως επικεφαλής των τμημάτων υποδομής) και προσελήφθη αντ’ αυτού ο Κροάτης Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι ο οποίος οδήγησε την ομάδα στο νταμπλ, μένοντας για 31 αγωνιστικές χωρίς ήττα! 
Η ΑΕΚ τερμάτισε επτά βαθμούς από τον δεύτερο ΠΑΟΚ, ανέδειξε πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος με 22 γκολ τον Θωμά Μαύρο, ενώ οι οπαδοί της απόλαυσαν για πρώτη φορά το ποδοσφαιρικό μεγαλείο του Ντούσαν Μπάγεβιτς που είχε αποκτηθεί από τη Βελέζ Μόσταρ το προηγούμενο καλοκαίρι (άλλες νέες προσθήκες, ο Μίλτον Βιέρα και ο Γιάννης Μουσούρης). 
Ο Μπάγεβιτς, μάλιστα, ήταν αυτός που σημάδεψε την πορεία της ΑΕΚ στο Κύπελλο, καθώς πέτυχε εννέα γκολ, σκοράροντας και με τον Παναθηναϊκό στη φάση των 16 (0-1 στη Λεωφόρο) και στο επικό 6-1 επί του Ολυμπιακού στη Νέα Φιλαδέλφεια, αλλά και στο 2-0 επί του ΠΑΟΚ στον τελικό του Σταδίου Καραϊσκάκη. 
Αυτά τα δύο τελευταία ματς αποτέλεσαν την κορύφωση εκείνης της πορείας. Στον ημιτελικό της Νέας Φιλαδέλφειας, στις 17 Μαΐου 1978, αν και ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με τον Βορειοϊρλανδό Ντέρεκ Σπενς, η ΑΕΚ απάντησε με έξι γκολ: τρία του Μαύρου και άλλα τόσα από τους Μπάγεβιτς, Τάσο και Νικολούδη. Και στις 4 Ιουνίου του 1978 στο Καραϊσκάκη, ο ΠΑΟΚ ήταν το θύμα μιας ακόμα κιτρινόμαυρης επέλασης. Το 1-0 έγινε στο 54’ από τη σέντρα του Παπαϊωάννου και την κεφαλιά του Μπάγεβιτς, ενώ μεγάλη νίκη σφράγισε ο Θωμάς Μαύρος στο 80’ με πλασέ εξ επαφής μετά από προσπάθεια του Μπάγεβιτς. 
Η ΑΕΚ στέφθηκε πρωταθλήτρια και το 1979. Ο Τσαϊκόφσκι είχε αντικατασταθεί το καλοκαίρι του 1978 από τον διάσημο Φέρεντς Πούσκας, όμως χρειάστηκε να αντικατασταθεί και ο Πούσκας μετά από 23 αγωνιστικές από τον τότε συνεργάτη του Ανδρέα Σταματιάδη, ώστε να κάνει η ΑΕΚ την τελική αντεπίθεση που έφερε τον τίτλο. Στις έντεκα αγωνιστικές που απέμεναν, η ΑΕΚ πέτυχε δέκα νίκες και μία ισοπαλία και ισοβάθμησε με τον Ολυμπιακό, αφού αυτός έφερε 3-3 με τον ΟΦΗ την τελευταία αγωνιστική, τη στιγμή που η ΑΕΚ νικούσε με 7-2 τον ΠΑΣ Γιάννινα. Οι δύο ομάδες θα έπρεπε να παίξουν μπαράζ, όμως στις 16 Ιουνίου του 1979 παρατάχθηκε μόνο η ΑΕΚ στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου του Παναθηναϊκού. Ο Ολυμπιακός δεν “κατέβηκε” διαμαρτυρόμενος για τη διαιτησία του Παμπορίδη στο 3-3 του Ηρακλείου, και τελικά δεν εμφανίστηκε στη Λεωφόρο. 
Η ΑΕΚ στέφθηκε πρωταθλήτρια και θα μπορούσε να έχει κατακτήσει δεύτερο σερί νταμπλ, αν δεν είχε πέσει θύμα της μεγαλύτερης έως τότε έκπληξης σε τελικό Κυπέλλου Ελλάδας, με αντίπαλο τον Πανιώνιο στο Καραϊσκάκη, στις 9 Ιουνίου. Αν και είχε προηγηθεί νωρίς με το γκολ του Τάσου, στο τέλος έχασε με 3-1, παίζοντας με δέκα παίκτες στο τελευταίο εικοσάλεπτο λόγω αποβολής του σκόρερ της. 
Ο μεγάλος Λουκάς Μπάρλος έμεινε στην προεδρία της ΑΕΚ και στη διετία 1979-81, οπότε και συστάθηκαν οι ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες (ΠΑΕ), πριν παραχωρήσει τις μετοχές στον Ανδρέα Ζαφειρόπουλο. Συμπλήρωσε πάνω από 7 χρόνια στη διοικητική ηγεσία της ΑΕΚ και συνέδεσε το όνομά του με την πιο χρυσή περίοδο της ιστορίας του συλλόγου.

ΠΗΓΗ:www.aekfc.gr